موادی هستند که اگر به بتن اضافه شوند، بدون اینکه نیازی به افزایش آب باشد، باعث میشود کارایی بتن تازه افزایش یابد. همچنین با استفاده از آنها میتوان با حفظ کارآیی، نسبت آب به سیمان و مقدار سیمان مصرفی را کاهش داد و یا با یک مقدار مناسب بصورت بهینه به هر سه این خواص دست یافت.
روانکنندهها از متداولترین افزودنیهای مورد مصرف در ساخت بتن در نواحی جنوب کشور است. این مواد معمولاً بر پایه شیمیایی لیگنوسولفوناتها هستند که باعث عملکرد روان کننده میشوند و در صورتی که با کربوهیدراتها نیز فرآوری شوند، خاصیت کندگیر کنندگی و گاهی حباب زا بودن را نیز فراهم میکنند.
بسته به مشخصات این نوع افزودنیها کاهش حدود 5 تا 15 درصد در مقدار آب را بر اثر مصرف آنها میتوان انتظار داشت.
مصرف فوقروانکنندهها نیز در منطقه حاشیه خلیج فارس رواج زیادی پیدا کرده است. این مواد نسبت به روانکنندهها عملکرد اولیه و قدرت روانکنندگی بهتری دارند و کارایی ایجاد شده را برای مدت بیشتری حفظ میکنند هرچند برخی از انواع آنها افت شدید کارآیی را بصورت ناگهانی بدنبال خواهند داشت. این مواد نیز بر پایه مواد آلی، ملامین، نفتالین، پلیکربوکسیلیک یا لیگنوسولفوناتهای تصفیه شده در ترکیب با کربوهیدراتها یا آکریلاتها ساخته می شوند.
درباره این سایت